woensdag 25 april 2012


Christopher Holloran

Joop doet al 20 jaar de wacht. Het ziekenhuis is groot, maar Joop kent 't allemaal. Hoekkie links, hoekkie rechts, rondje cafeteria, nog een paar hoekkies, en dan eindigt hij in de hal, bij de galerie.
Joop mot niks niet van kunstige dingen hebben. Zn ma zei altijd, ze zei, 'Joop, mn jonge, nooit geen gekkigheden he, denk d'rom.' Nou, hij denkt er wel om.
En toch loopt hij er 's avonds elke keer even langs. Nors glijden Joops ogen over de kleurige uitspattingen. Daar mot ik niets van hebben, mompelt hij dan dikwijls, om snel zijn blik weer af te wenden. Hij zet een extra norse blik op en waggelt nog wat fermer door. Je weet het maar nooit met dat criateviteit gedoe.



2 opmerkingen: