Vandaag verscheurde ik bierviltjes en dacht ik aan hoe verdrietig ik wel niet ben soms. 

Ook dacht ik aan teleurstelling, aan overbodige discussies en aan het vouwen van bloemetjes van papier. Van veraf zag ik ze lachen, ik wist niet goed wat ik daarvan vond. Toen ik weer naar het bloemetje keek voelde ik me gek. 

Ik ben het zelf, dacht ik, net als Ophelia.