Dit tekende ik.

Zonder dat we dat echt heel goed weten, vliegt de tijd voorbij. Moest er nou echt iemand van de Eiffeltoren springen om de wereld te vertellen dat wij dat niet kunnen. Ik vind niet dat daar een vraagteken achter moet. 

We hebben wel armen, maar misschien alleen om een beetje te sturen. Ik denk dat we verder misschien de wekker kunnen zetten, of dat we dat soms per ongeluk doen, of expres, als het koud en alleen is. Maar echt vooruit doet het autonome zenuwstelsel van de wereld. Ik denk ook, stiekem, dat we de kleurplaat nog mogen inkleuren, en dat dat, ook stiekem, eigenlijk vanaf het begin al de bedoeling was, maar dat niemand dat echt wist, terwijl het toch geen geheim was. 

Dit tekende ik.

Het is een hele warme dag, en tante ligt zomaar in het gras voor het huis. De buurvrouw ziet haar wel, maar tante slaapt, dus ze weet het niet. Wel kijkt ze even op, want ze hoort oom lachen terwijl hij haar tekent. Als tante heeft gezien dat het oom is, draait ze zich mompelend om, en dan ligt haar hoed verkeerd op haar hoofd terwijl ze droomt over de kietelende sprietjes tegen haar voeten.

Dit tekende ik.

Ik denk dat ze niet zo oplet in de les, en liever buitenspeelt en dingen gooit en dat ze onder de stoel zit als er een schoolreis is geweest, en dat ze dan niet echt weg is. 

Na school zit ze op ballet, dan is alles even roze en ruikt het naar gym en rekkende glimstof. Bij ballet is alles twee keer, want achter de hoge spiegels danst een meisje haar vlekkeloos achterna.