Dit tekende ik.
Hij heeft echt heel hard gefietst. Ik zat al die tijd op de bank met thee. In de verte hangen de palmen, die plastic lijken, maar het niet zijn. Er staat een hele grote kast die moeilijk opengaat en er hangen veel foto's van lang geleden. Mama heeft een cavia in haar mauw, en een blauw spijkerjasje aan. De zon schijnt op de helft van haar haar, ze heeft sproeten, net als ik. Mama is echt heel mooi, denk ik.
Ook papa, met mama, ze kijken blij. Mama heeft poederblosjes op haar wangen, en een zijden blouse met grote witte bloemen. Papa is dun, hij heeft veel donkerbruin krullend haar. Nu zit papa met veel grijs krullend haar op de oude stoel van opa. Hij eet heel veel, en heel snel. Om papa heen staan de boeken. Van toen, van nog voor toen, van nog daarvoor. Helemaal bovenaan liggen oma's schoolboekjes, ze zijn net als in de film.
Tussen de rijen boeken, kussens, vergeelde tekeningen en palmen, drinken we thee en praten we over vanalles. Mama lacht, en papa maakt nog een foto. Als we naar huis gaan, kijk ik naar oma die zwaait door de achterruit van de auto. Haar haar is wit in de zon, haar brilletje goud op haar neus. Dan rijdt papa de hoek om, en gaat de radio aan.
Dag oma, tot de volgende keer.
