Labrador

Ik heb haar gekust
Wat?!
Ja, het was bestwel fijn... ja, bestwel.
Wow, maar
Ja, haha
Wow, ik dacht dat

En daarna kwam niet zoveel. Want wat dacht ik eigenlijk? In het kort: vooral de slijmerigheid van iemand kussen. Of nee, de eufemistische uitdrukking 'kussen'. Zoenen, is het. Tongen. Op je bek pakken of gepakt worden. Kreunend toegeven aan een dierlijk verlangen, een hitsige handen-door-haren situatie, tegen een muur ofzo. Iemand 'kussen' klinkt gewoon alsof je niet wil toegeven dat je iemand oraal hebt gepenetreerd en beestachtig speeksel hebt staan uitwisselen.

Ik heb het idee dat dit soort zakelijkheden als eerst aan bod komen, wanneer je ermee wordt confronteerd dat je labrador is weggelopen. Lekker asociaal, om je behoorlijk klote te voelen na een dergelijke confrontatie. Echter, soms lijken dingen die je nooit hebt gewild, maar die áltijd uit de speeldoos konden worden gehaald toch jouw eigendom. Weggelopen is misschien ook wel onzin, dan lijkt het net alsof hij weer terugkomt als je maar genoeg 'HEEFT U PLUISJE GEZIEN?' posters ophangt. Nouja, beter een verre vriend, dan een genegeerde labrador aan een lijntje.