Dit tekende ik.

Nacht, heel erg donker, en ze kan hem eigenlijk niet goed zien. Stiekem lijkt hij niet meer, maar op iemand anders. Het is wel moeilijk om te bedenken of het puzzelstukje nu beter past, of juist minder. Maar zijn hand is op de hare, en haar ogen in de zijne. Hij weet het ook niet, hoewel ze zijn weeïge adem op haar wangen voelt, en ze eigenlijk zou willen proeven of die lippen nog steeds roze zijn in het donker.